திட்றாங்க... திட்றாங்க...

கொஞ்ச நாளைக்கு முன்னாடி எங்கேயோ கேட்ட கானங்கள்ல ஒரு பாட்டு இதுங்ண்ணா. எதுக்கெடுத்தாலும் திட்றாங்கன்னு விடலைப்பசங்க ஜாலியா பாடி ஆடுற காட்சி சமீபத்தில் சில பதிவுகளையும், பின்னூட்டங்களையும் படிக்கும் போது ஞாபகம் வந்து தொலைச்சிது பாஸு.

மேட்டரு வேற ஒண்ணுமில்ல. கருணாநிதி ஹிந்தி எதிர்ப்பு போராட்டம் நடத்துனதால பலரால ஹிந்தி படிக்க முடியாமப் பூடிச்சாம். அதுனால வேலை பாக்குற இடத்துல கூட மரியாதை இல்லியாம். அதுக்கு மறுவிமர்சனம் இன்னமும் பலே ஜோர். அதாவது கலைஞர் பண்ணியது ஹிந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு போராட்டமாம். அதுனால தமிழ்நாட்டுல ஹிந்தி படிக்கத் தடை என்னிக்குமே இருந்ததில்ல. ஹிந்தி படிக்கிறவுங்கள கலைஞர் கைதா பண்ணுனார் (அட நௌக்காமக்கா இது வேற வேணுமா?)... அப்பிடி இப்பிடின்னு...

இப்ப நான் கேக்குறதெல்லாம் இதுதான். கலைஞர் ஹிந்தி எதிர்ப்போ, அல்லது ஹிந்தி திணிப்பு எதிர்ப்போ பண்ணாம இருந்தாருன்னு வெச்சிக்குவோம். இப்போ இதைப் பத்தி கொறை சொல்லும் மக்கள்ஸ் அல்லாரும் ஹிந்தி பண்டிட்டாகி, மத்திய அமைச்சர்களா ஆகியிருப்பாங்களா? இதெல்லாம் கொஞ்சம் ஓவராயில்ல? அய்யா நானும் அரசுப் பள்ளியிலதான்யா படிச்சேன். அப்பவே ஆப்ஷனல் சப்ஜெக்டா ஹிந்தியையோ ஏன் சமஸ்கிருதத்தையோ இன்னும் ஏன் ·பிரஞ்ச்சையோ எடுத்துப் படிச்சாங்கய்யா. நாங்க கூட ஹிந்தி பரீட்சைக்கு ஏன் பிரதீபா, மஹிமா'ன்னு பொம்பளைப் பேரா வைச்சிருக்காய்ங்கன்னு கலாய்ச்சதுண்டு.

அதுசரி பள்ளிக்காலத்துல, கல்லூரிக்காலத்துலதான் கலைஞர் உங்க ஹிந்தி படிப்புல மண்ணை அள்ளிப் போட்டாரு. வேலைக்குப் போன இடத்துல கத்துக்க என்ன கேடு? பொஸ்தகக் கடையில பாலாஜி பப்ளிகேஷன்ஸ்னு தேடுங்க. முப்பது நாளுல என்ன பாஷை வேணுமோ கத்துக்கலாம். அருகிலேயே அந்த பாஷை தெரிஞ்ச நண்பர் ஒருத்தர் இருந்தா போதுங்கணா இன்னமும் வசதி. எந்த பாஷையையும் ஈஸியா கத்துக்கலாம். தேவை ஒரு ஈடுபாடு. அம்புட்டுதேன். எத்தனையோ அதிகம் படிக்காத கூலி வேலை செய்யும் தமிழர்கள் கூட அந்தந்த இடத்திலிருக்கும் பாஷைகளை ஈஸியாகப் பேசுவதை நேரில் பார்த்திருக்கின்றேன். குஜராத் மாநிலம் ஜாம்நகரில் நடைபாதை மசாலா தோசைக்கடைகளுக்குப் போனால் அங்கே பணிபுரியும் தமிழர்கள் அசால்ட்டாக ஹிந்தி/குஜராத்தி பேசுகின்றனர். ஏன் மிடில் ஈஸ்ட் கதையும் அவ்வாறே. அப்படியிருக்க படித்த மக்கள்ஸ் புலம்புவது சத்தியமா ரொம்பவே ஓவருங்க.

இராமேஸ்வரம் வரும் வட-இந்திய சுற்றுலாப் பயணிகளிடத்தில் ஓரிரு ஹிந்தி வார்த்தைகள் மட்டும் கற்றுக் கொண்டிருந்த நான், கொஞ்சம் கொஞ்சமா வடநாட்டில் வேலையில இருந்தப்போதான் தடங்கலின்றி பேசக் கற்றுக் கொண்டேன்.

'நம்ம எல்லாத்துக்கும் இங்லீஷ் தெரியுமில்ல. அப்புறம் ஏண்டா ஹிந்தியைக் கொல்றே?' அப்பிடின்னு சக ஹிந்தி நண்பர்கள் என் கால்ல வுழுந்தாலும், சற்றும் மனம் தளராத குசும்பன் 'ஹலோ உன்னோட தாய்மொழியில நான் இவ்வளவு பேசறேனே... எங்கே என்னோட தாய்மொழியில நீ ஏதாவது பேசு பாக்கலாம்'ன்னு கூலா டபாய்ச்சுட்டு போய்க்கினே இருப்பேன். என்ன ஹிந்தி கத்துக்கிறதுக்காக குப்பைத் திரைப்படங்களையெல்லாம் பார்க்க நேர்ந்தது. அட பரவாவில்லப்பா கோவிந்தா, அஜய் தேவ்கன், கபூர் காந்தான் (பரிவாரம், கூட்டம்) எல்லாம் அறிமுகமானது இன்னிக்கு பதிவு போட்டு பொழுது ஓட்ட வசதியா இருக்குல்ல...?

சும்மா அவனால நான் கெட்டேன்; இதை அழிக்கணும்; அதை ஒழிக்கணும்'ன்னு முற்போக்கு பிலிமு காட்டாம உருப்படியா ஆகவேண்டிய காரியத்தைப் பார்ப்போம். நாமும் உருப்படுவோம். அடுத்த சந்ததிக்கும் ஒரு நல்ல வழியைக் காட்டுவோம்.

அத வுட்டுப்போட்டு உணவுப் பஞ்சம் காலத்துல மொரார்ஜி தேசாய் சொன்ன தீர்வைச் செயல்படுத்தியதால் நாங்கள் இன்னமும் ***** (பூர்த்தி செய்து கொள்ளவும் ;-)'ன்னு ஜல்லி அடிச்சா ஆளை வுட்டுடுங்க பாஸு. உங்களைக் குணப்படுத்த சூரணமேயில்ல.