புத்தக திருவிளையாடல்

காட்சி - 1
காலம்: 21'ம் நூற்றாண்டில் பிரிக்கப்படாத பெருமதுரை மாகாணத்திற்கு மிஸ்டர். பாராமுகப் பாண்டியன் மன்னராக (அஃதாவது முதல்வராக) ஆண்டு வந்த காலம்

இடம்: அவை
மாந்தர்: மன்னர், அவையோர், கேனையோர்

(பின்புலத்தில் திடீரெனப் பாட்டு)

பொய்யின் நாயகனே
போலியின் புதல்வனே
அல்பத்தின் சிகரமே
சொல்மறந்த துரோகியே
போட்டுக் கொடுக்கும் பொக்கிஷமே
கீழ்ப்புத்தி கிட்டப்பா
எல்லோருக்கும் எட்டப்பா
நீ காலி காலி ....

(அப்போது சத்திரியராஜ் போன்று முக்காடிட்ட உருவத்தை காவலாளிகள் எக்கி வருகின்றார்கள்)

மன்னர்: யாரிவன்?
மந்திரி: அரசே பாடலைக் கேட்கவில்லை. இவனொரு அண்டை சோழநாட்டின் ஒற்றன். பாருங்கள் கையில் சின்னத்தை பச்சை குத்தி, முகத்திற்கு முக்காடிட்டுக்கின்றான் மூடன்.
மன்: சரி இவனை எதற்காக பிடித்து வந்தீர்கள்?
மந்: அரசே இவன் மரத்தடியில் ஒட்டுக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தான். பிடித்து விட்டோம்.
மன்: மரத்தடியில் அரட்டைக் கச்சேரிதானே வைப்பார்கள். உளவி(றி)னால் தீங்கொன்றுமில்லையே.
மந்: உண்மைதான். ஆனால் அவ்வப்போது உருப்படியாகவும் பேசித் தொலைப்பார்கள்.
மன்: யோவ் பொறுமையை சோதிக்காதே. என்னாச்சுன்னு சட்டு புட்டுன்னு சொல்லு.
மந்: அண்டை நாட்டில் கொடுங்கோல் ஆட்சி நடப்பதைப் பற்றி நம்நாட்டு மக்கள் மரத்தடியில் புட்டு புட்டு வைத்தார்கள். என்ன செய்வது மக்களின் பேச்சில் உண்மை இருப்பினும் நேரிடையாக சொன்னால் தன் குட்டு வெளிப்பட்டு விடுமோ என்ற பயபேதி ஒற்றனுக்கு.
மன்: அதனால்?
மந்: மக்களுடன் நைச்சியமாய் பேசினான். இங்கேயும் கொடுங்கோல் ஆட்சிதான் நடக்கின்றது. உங்களுக்குத்தான் தெரியவில்லை. அண்டை நாட்டில் பாருங்கள். எல்லாவற்றையும் அவர்களே உற்பத்தி செய்து கொள்கின்றார்கள். அனைத்து துறைகளிலும் தன்னிறைவு பெற்று தக்கப்பிழைத்துவிட்டார்கள். பேசாமல் நாமெல்லாம் கலகம் செய்து மன்னரைத் துரத்திவிட்டு அண்டை நாட்டோடு இணைந்தால் அனைவரும் சுகமாயிருக்கலாம் என்று தூபம் போட்டான். ஜீப்பில் அள்ளிக் கொண்டு வந்து விட்டோம் அரசே!
மன்: பேஷ்! பேஷ்! டேய் ஒற்றா முழுக்க நனைந்தபின் முக்காடு எதற்கு? அரிதாரம் கலையடா அறிவிலியே. என்ன விஷயம்?
ஒற்றன் (வழக்கம் போல சுற்றி சுற்றி சொறிகின்றான்): அரசே ஒரே ஒரு ஸ்மைலி போட்டுட்டு வழமை போல் ஓடிவிடுகின்றேனே ஹிஹிஹி
மன் (கடுப்பாகின்றார்): மரத்தடியில் எம்மக்கள் பேசியது உண்மையா இல்லையா?
ஒற்: கொடுங்கோலாட்சின்னு எப்படிங்க சொல்லமுடியும்? மக்களே வேறுவழியின்றி வாள்முனையில் ஏற்றுக்கொண்ட ஆட்சியல்லவோ?
மன்: சரி சரி எனக்கு பயன்படற மாதிரி ஒரே ஒரு துப்பு கொடு. உன்னை உயிரோடு விட்டு விடுகின்றேன்.
ஒற்: அரசே... தர்க்கத்தில் வல்லவரும், வர்க்க ஸாஸ்திர நிபுணருமான ஸ்ரீனிவாசுலு ரநங்கநல்லூர் தத்துவாச்சாரியார் மதுரையை நோக்கி வந்து கொண்டிருக்கின்றார். தர்க்கத்தைப் பா(ட்)டாய்படுத்தி உங்கள் நாட்டைப் போட்டிக்கழைக்க வருகின்றார். போதுமா? அரசே வுட்டுடுங்க. போட்(§)டா புடிக்கணும். வரட்டா?
மன் (மனத்துக்கண் உரக்க): என்ன ஸ்ரீனிவாசுலு ரநங்கநல்லூர் தத்துவாச்சாரியாரா (செல்லமாய் ஸ்ரீ)? ஆயகலைகள் அறுபத்து நான்கினையும் அதுவும் குறிப்பாக வடகலையை கரைத்துக் குடித்து தர்க்கத்தில் மாட்டையே சுக்காவாக்கி வாயு விடும் வித்தகரா? அதுவும் மதுரையை நோக்கியா? சோமசுந்தரராமக் கடவுளே என்ன செய்வேன்? என்னே இது மதுரைக்கு வந்த சோதனை? யோவ் யாரங்கே கூப்பிடும் கோவிலில் பாடும் பரம ஆனந்தாரை. அவர்தான் எதிர் தர்கம் பண்ண சரியான ஆள்.

(ஸ்ரீ அவைக்குவர, தர்கத்திற்கு அழைப்பு விடுக்க, மன்னரின் ஆள் தோற்றால் மதுரையை எழுதி வைக்கவும், ஸ்ரீ தோற்றால் தர்க்கமே செய்யப்போவதில்லை என்றும், பரம ஆனந்தார் சோமசுந்தரக் கடவுளிடம் முறையிட ப்ளா ப்ளா ப்ளா ப்ளா.....)

திரை

காட்சி - 2

(பக்தனின் நிலையை உணர்ந்து சிவனார் பழைய பேப்பர் போடுபவராக வருகின்றார்)

சிவன்: பேப்பர் பேப்பர் ஹிண்டு தினமலர் துக்ளக் கல்கி கல்கண்டு பேப்பர் பழைய பேப்பர்
பொதுஜனம்: ஏம்ப்பா எப்பவும் ஹிண்டு தினமணி ராணி கல்கண்டு குமுதம் பேப்பர் பழைய பேப்பர்'னு தானே கூவுவாங்க
சி: ஹிஹி இது வேற லிஸ்ட்டும்மா உங்களுக்குப் புரியாது
பொ: என்னவோ போப்பா. வேகாத வெயில்லே இப்பிடி பேப்பர் போட்டுப் பொழைக்கறியே
சி: என்னம்மா பண்றது. புள்ளகுட்டி இருக்குதே
பொ: அட புள்ளகுட்டி வேறயா?
சி: குட்டி இல்லேம்மா. ஆனை மாதிரி ஒரு புள்ள குளத்தங்கரை மரத்தடியிலே குந்திக்கினு கீது. அழகான ஒரு புள்ள பக்கத்து நாட்டுல பேப்பர் போடுது.
பொ: அட அங்கேயும் பேப்பரா?
சி: ஆமாம்மா ஆனா இப்ப அங்க பிஸினஸ் கொஞ்சம் டல்லடிக்குது
பொ: அதுனால என்னப்பா? இங்கேயிருந்து உதவலாமுல்ல...?
சி: அட தகப்பனாயிருந்து இது கூட செய்யாம எப்படிம்மா? எவ்வளவு செஞ்சாலும் அவனுக்கு திருப்தியே இல்லம்மா. தக்கிப்பிழைப்பேனே தவிர நக்கிப்பிழைக்கமாட்டேன்'ன்னு சொல்றான்.
பொ: நல்லதுதானேப்பா. தன்மானமுள்ளவன் போலருக்கு.
சி: அட தன்னோட காலுல சுயமா என் புள்ள வந்தா எனக்கும் பெருமைதாம்மா. ஆனா நான் ஏதோ ஒண்ணுமே செய்யலேன்னு சொன்னா கூட பரவாயில்ல. கெடுதலு பண்றேன்னு கூசாம பொய் சொல்றதுதான் வருத்தமாயிருக்கு. வுடும்மா. பெத்த மனம் பித்துதானே.
பொ: அடடே ரொம்ப நொந்து போயிருக்கே போலிருக்கு. சரி சரி இந்தா பழைய பேப்பர். எவ்வளவு தேறும்?
சி: எல்லாஞ்சேத்து 47 ரூவாம்மா
பொ: அடப்பாவி இவ்வளவு கொறைச்சலா சொல்றியே?
சி: என்னம்மா பண்றது லாபத்தை ரெண்டு பங்கா போடணுமே!
பொ: அப்பிடின்னா... அடப்பாவி உனக்கு ரெண்டு சம்ஸாரமா?
சி: ஹிஹி ஆமாம்மா ஆனா ஒண்ணு இந்நாட்டிலே இன்னொண்ணு பக்கத்து நாட்டுல
பொ: அப்பிடிப் போடு. பெரிய கில்லாடியா நீரு
சி: அப்பிடில்லாம் ஒண்ணுமில்லையம்மா. உள்ளூர்க்காரியாவது தலையில உக்காந்து ஆட்டுவிக்கிறா. அண்டை ஊர்க்காரியோ உடம்புல பாதி வேணும்னு உசுரை வாங்குறா. உடம்பை கட்டைம்பாங்க. அதுக்காக வெட்டிக்கொடுக்க முடியுமா? முன்னாடி போனா கடிக்குது. பின்னாடி போனா ஒதைக்குதுன்னு வாழ்க்கை ஓடுதும்மா.
பொ: ஏம்ப்பா ரெண்டு சம்சாரத்தையும் சேத்து வைச்சுட்டா கஷ்டம் குறையுமில்லே?
சி: ஏம்மா கொஞ்சம் பழைய பேப்பரை போட்டுட்டு என் வாழ்க்கைக்கே ஆப்படிக்கிறீங்களே. இது நியாயமா?

(சிவன் தலை தெறிக்க ஓடுகின்றார்)

திரை

காட்சி - 3

(கோவில் திண்ணை. ஸ்ரீ & பஜனைக் குழுவினர்)

ஸ்ரீ: (தாம்பூலம் தரித்து ரிலாக்ஸாக) ஏதாவது உள்ளூர் நியூஸ் உண்டா?
பஜனை: ஐயா அண்டை நாட்டுல கொடுங்கோலாட்சின்னு மரத்தடியில பேசிக்கிறாங்கய்யா
ஸ்ரீ: அது வாஸ்தவம்தானேய்யா. இந்த விஷயத்துல என் தர்க்க ஸாஸ்திரம் எப்பவும் நியாயமே பேசும்.
பஜனை: நீங்க ஒரு வார்த்தை சொன்னாலும் திருவார்த்தை சொன்னீங்க ஐயா!

(திடீரென்று ஒரு பாடல் தெருவோரத்தில் கேட்கின்றது)

அய்ங்க அய்ங்க அஆஆஆஆஆ
தமிழே நீயென்ற அகம்பாவமே
நீ
அறுத்தவுடன் எந்நாபியில் சீழ்த்தொல்லையே...

(பாடல் சில மணித்துளிகள் தொடர்கின்றது)

ஸ்ரீ: (தெருமுனைக்கு பஜனைக்குழுவுடன் ஓடிவருகின்றார். சிவனார் கால் கால் போட்டு தரையில் படுத்திருக்கின்றார்) அப்பா சற்று முன் ஒரு ஜீவ கானம் கேட்டதே. யார் பாடியது?
சி: அட ஜீவமாவது ஜோதியாவது. நாந்தாங்க சும்மா கத்தினேன்
ஸ்ரீ: என்ன கத்தினாயா? இதுபோன்ற ஒரு தர்க்கப்பாட்டை நான் வாழ்நாளிலேயே கேட்டதில்லை. ஏம்ப்பா உனது குரு யார்?
சி: குருவுல்லாம் இல்லீங்கோ. பரம ஆனந்தார் கோவிலில் பாடுவாருங்கோ. அதுல ஒண்ணை அவுத்து வுட்டேன்.
ஸ்ரீ: என்னது பரம ஆனந்தாரா? நாளைய போட்டியில் என்னை பரம சோகானந்தாராக ஆக்காமைக்கு உமக்கு நன்றி. நான் வருகின்றேன்.

(ஸ்ரீ தற்போது தர்க்கம் து(ம)றந்து துக்கம் தொலைக்க சோமபானத்துடன் பெரிய எரிமலைத் தீவிற்கு சென்றுவிட்டதை, சிவனார் பரம ஆனந்தார்க்கு அப்டேட் கொடுக்க -- சுபம்)

திரை

பினா.குனா. தானே தமிழென்று தலைவீங்கி, எதிர்கருத்தை எதிரிக்கருத்தாய் பாவித்து, மார்க்கண்டேயப் பதிவுகளென்ற கற்பனைக் குட்டையில் ஊறித்திளைத்து, உரோமம் தொலைத்துரித்தபாஸிஸகோழிக்கூட்டத்திற்கு இப்பதிவு தர்ப்பணம்.